Pierwsza Komunia Święta

Za nami Pierwsza Komunia Święta mojego chrześniaka Huberta. I choć wiosna w pełni, a poprzednie dni wypełnione były słoneczkiem, to tego dnia pogoda musiała spłatać figla. Było chłodno, pochmurnie, deszczowo i wietrznie. Musiałam przeprosić się ze swoim płaszczykiem, a Misia z czapeczką i cieplejszym kocem. Miał być też debiut Księżniczki w spacerówce, a pogoda była taka, że zatęskniłam za naszą gondolką (o wózkowych dylematach w kolejnym poście). Tylko Krystek nie miał problemu – u mężczyzny garnitur zawsze się sprawdza. A poza pogodą było cudownie – łzy same cisnęły się do oczu, gdy patrzyłam jak chrześniak pierwszy raz świadomie przyjmuje Pana Jezusa – to piękna i niezapomniana chwila. Dzieci doskonale przygotowane przez siostrę, ładne kazanie, wzruszająca oprawa muzyczna – takiej uroczystości życzyć można każdemu dziecku.

A potem spotkanie w gronie najbliższej rodziny – kameralnie, miło, swobodnie, rodzinnie. A co najważniejsze – w komplecie.
Jak dobrze, że jesteśmy wszyscy razem.
Życie jest piękne.