Nasze półroczne szczęście

Bardzo często słysząc teksty o tym, jak to dzieci szybko rosną, po prostu nie dowierzałam. Czas leci, owszem, ale to chyba nie jest możliwe, żeby niemowlęta się tak szybko zmieniały! No nie wierzę! A teraz mam Sarunię i… kiedy mi ona tak urosła?! Przecież jeszcze niedawno była maleńkim, różowym niemowlaczkiem, którego humorek zależał od pełnego brzuszka, suchej pieluszki i noszenia na rękach, a teraz? Teraz mam w domu półroczną panienkę, której charakterek uwidacznia się coraz bardziej. Dziewczynkę, która lubi być w centrum zainteresowania, potrafi upomnieć się o swoje, a przy tym wszystkim jest tak słodka i urocza, że rozpływam się w tej mojej całej matczynej miłości. Każda chwila z nią jest wyjątkowa. Każdy jej uśmiech, nowa umiejętność, każde wtulenie główki w moje ramiona warte są uwagi, dlatego jest mnie tu ostatnio coraz mniej. Nawet nie wiedzieć kiedy przeleciał piąty miesiąc, którego podsumowania zabrakło… Z jednej strony chciałabym pisać częściej, aby Misia miała w przyszłości pamiątkę, a z drugiej zwyczajnie szkoda mi czasu na siedzenie przy komputerze, bo wolę ten czas poświęcić jej. Tak szybko rośnie mi ta panienka…

Sarunia dwa tygodnie temu skończyła 6 miesięcy. Śmiem twierdzić, że minione pół roku to najpiękniejszy czas w moim życiu. Ale dzisiaj nie o mnie, tylko czas wreszcie na podsumowanie nowych umiejętności Sarci. Przede wszystkim – wbrew temu, co wszyscy nam dookoła mówili – nadal jest radosna i otwarta na wszystkich. Każdy może ją wziąć na ręce, rozsyła uśmiechy na prawo i lewo, łatwo ją rozśmieszyć, czasem chichra się tak, że aż czkawki dostaje. Jest coraz bardziej zainteresowana otoczeniem, wszystko musi wziąć do rączki, następnie do buźki i wyciumkać. Uwielbia dziewczynkę po drugiej stronie lustra, bez względu na to, w jakim jest humorze, do dziewczynki zawsze szeroko się uśmiecha. Rozgadała nam się niesamowicie, w zasadzie to rankiem bardzo często budzi nas słodkie gaworzenie lub radosny pisk dobiegający z łóżeczka. No i nastał czas łóżeczkowych wędrówek…

Czasy, gdy martwiłam się o to, czy Misia słyszy, bo nie wybudzało jej nic w trakcie snu, minęły bezpowrotnie. Teraz budzi ją najmniejszy szelest. Na spacerze ktoś mi się nachyli nad wózkiem czy przejedzie większe auto – już obudzona. Co dziwne – w kościele nie budzi ją dźwięk organów czy głośny śpiew ludzi, ale pisk innego dziecka. Nie zasypia już przy misiu szumisiu – zdecydowanie bardziej woli mój śpiew. Lulamy się więc i zasypiamy przy kołysankach, ale tylko w ciągu dnia. Wieczorem zasypia bez problemu: kąpiel, pierś i odłożona do łóżeczka zasypia z reguły sama. Coraz lepiej idzie nam też rozszerzanie diety, ale o tym w osobnym poście.

Plan dnia naszego półroczniaczka:
7:00 – 9:00 pobudka, mleczko, przytulaski w łóżeczku
9:00 – 10:30 – pierwsza drzemka
10:30– 13:00 – zabawa
13:00 – 14:00 – druga drzemka
14:00 – 16:00 – spacer, aktywność, owiedzinki u rodzinki
16:00 – 17:00 – czasem drzemka, czasem zabawa
17:00 – 19:30 – zabawa, często spacerek (powrót do domu)
19:30 – 20:30 – kąpiel, pielęgnacja, mleczko
21:00 – 7:00 – sen
Aktualne dane:
waga: 7500 g
wzrost: 68 cm
pieluchy: Pampers 3 i Toujours 3 (z Lidla)
rozmiar ubranek: 68/74
lubi: być noszona przodem do świata, być w centrum uwagi, bawić się zabawkami, oglądać swoje odbicie w lustrze, siedzieć
nie lubi: ubierać się, gdy się ją kładzie, leżeć w wózku

Nasza półroczna dziewczynka opanowała:

• siedzenie bez podparcia (posadzona utrzymuje pozycje przez dłuższy czas)
• przekręcanie się na boki
• przewracanie się z plecków na brzuszek
• ściąganie pieluszki z twarzy
• przekładanie zabawki z jednej ręki do drugiej
• zrzucanie wszystkich przedmiotów ze stołu, upuszczanie zabawek
• chwytanie się za stopy
• wkładanie stópek do buzi
• gaworzenie, piszczenie, rozmawianie z zabawkami i z dziewczynką w lustrze
• odpowiadanie gdy się ją woła
• przekręcanie się podczas snu (wyginanie w łuk, przewracanie na bok)
• rozpoznawanie głosów rodziców

Z okazji ukończenia pierwszego półrocza zorganizowaliśmy dla Saruni małe przyjęcie. Tatuś upiekł torcika, przyszli dziadkowie i chrzestny z rodzinką, a Sarka czarowała wszystkich dookoła 🙂 

Tradycyjnie już, mnóstwo zdjęć z minionych dwóch miesięcy:

Miniony miesiąc to także pierwsze wspólne Święta Wielkanocne:

No to lecimy dalej:

I jeszcze zdjęcia z sesji z piątego i szóstego miesiąca: